روان کننده بتن میتواند دارای برخی از ترکیبات شیمیایی باشند که ان ترکیبات هیدراسیون سیمان را تسریع بخشیده و با اثر دیرگیر کنندگی ترکیبات اصلی تشکیل دهنده این افزودنی ها مقابله کند و معمولا افزودنی های کاهنده آب با خاصیت گیرش عادی به گونه ای تنظیم می گردند که زمان گیرش بتن حاوی این افزودنی ها در محدوده زمانی 5/1 +- ساعت نسبت به بتن شاهد قرار بگیرد .
از مزایای ژل میکروسیلیس میتوان به کاهش انقباض ناشی از کربناسیون ، کاهش خوردگی فلزات و میلگردها ، افزای شمقامت الکتریکی بتن ، کاربد آسان وصرفه جویی و کاهش میزان مصرف آب ، تولید بتن با اسلامپ بالا ، تهیه بتن با دوام در سازه های دریایی و خشکی و همچنین در سیکل های ذوب و یخبندان .
فوق روان کننده بتن از مواد افزودنی بتن محسوب میشوند که میتوان به عنوان فوق کاهنده آب استفاده کرد و بعضی از آنها میتوتنند تا 35 درصد کاهش آب و در نتیجه 35 درصد کاهش نسبت آب به سیمان را در پی داشته باشد و با کاهش نسبت آب به سیمان مقاومت های اولیه از رشد خوبی برخوردار میشوند و در این مسیر واضح است که سرعت هیدراسیون و گرمازایی نیز بیشتر میشود .
افزودنیهای شیمیایی متداول مصرفی در بتن، شامل روان‌کننده‌ها، زودگیرکننده‌ها، دیرگیرکننده‌ها و حباب‌هواسازها در نخستین سالهای دهه سوم قرن بیستم اختراع شدند. قدیمی‌ترین مأخذ علمی و فنی معتبر نشان می‌دهد که روان‌کننده‌ها بر پایه نفتالین‌فرمالدئیدسولفونات، اولین ترکیب آلی است که در سال 1932 توسط یک شرکت آمریکایی اختراع و ثبت شد و در طول سالهای 40-1930، مصرف روان‌کننده‌های دیگر که اساس آنها لیگنوسولفونات‌ها بودند رواج یافت و در حدود سالهای 1950 به بعد مشتقات آلی دیگری نظیرهیدروکسی‌کربوکسیلیک‌ها، اسیدهای چرب و ترکیبات پلیمری نیز رواج یافتند.
با توجه به مزایای مطلوبی که مواد افزودنی بتن در ساخت بتن های بادوام ایفا میکند ، شناخت اثرات آن و نحوه مصرف صحیح آن لازم میباشد و هچنین با توجه به مقدار مصرف آن و پتانسیل تولید ان در کشور میتواند به عنوان یک کالای صادراتی با ارزش افزوده محسوب شود و میتوان برای افزودن روان کننده ها میتوان به سایتهای معتبر اینترنتی مراجعه نمود .